Herinneringen van verschillende meesters
Soms zou ik ook wel zo’n
schrijver willen zijn.
zo’n verhalenverteller als Jaques Vriens
of Paul van Loon.
Ik zou verhalen schrijven, ellenlang
en weet je hoe één van die
verhalen zou heten
“de meester huilt ook”
Meester Paul
(Dit briefje kreeg ik van de meester van Max.
Hij vertelde me dat de weg naar school nooit meer hetzelfde voor hem is.
Elke dag kwam hij je tegen:
hij op weg naar de Weisterbeek , jij op weg naar het Dendron.
En hij zag je zitten op de fiets in de kou met je T-shirtje aan en dacht:
“VOOR JOU WAS HET ALTIJD ZOMER” )
NINA
Ik kom voor het eerst de klas binnen van groep 7 op de Weisterbeek.
Meteen naast de ingang van de klas zit een aardige meid, lang haar, kralen kleuren. Een vlindermeisje!
Dag, zegt ze kom jij in de plaats van onze meester? Ja, zeg ik. Nou ja, zegt ze
Maar haar gezicht verraadt dat ze haar eigen meester nu al mist.
Hoe heet je, vraag ik. Nina zegt ze, Nina van Wersch.
Vorige week is Nina verongelukt. Zomaar van het ene op het andere moment. Een regelrechte catastrofe. Voor haar voor haar ouders, Max, Freya, haar grootouders, haar oom en tantes, haar vriend Daan en ook voor ons.
Vanmiddag hebben we in een volle aula afscheid van het vlindermeisje genomen. Met diep verdriet.
En net vandaag zou de lente beginnen!!
Meester Ton
Je ziet haar lach, je hoort haar stem, herinneringen komen boven.
Op het advies formulier van Nina had ik een grote dikke vette P genoteerd.
De P van Positief: een positieve leerling met goede resultaten en een net gedrag, een positieve leerling die veel vrolijkheid met zch meebracht.
Maar ook de P van Persoonlijkheid: als Nina de haren in vlechtjes wilde dragen dan deed ze dat, ook al zou de halve school haar Pipi langkous noemen.
En de P van Plezier. De P hort bij Nina , de P is van Nina,
Bedankt meid
Meester Jan