Herinneringen van Daan
Met je prachtige ogen en je stralende lach
kon je de wereld betoveren
je was altijd zo vrolijk en positief
grappig en spontaan
maar vooral jezelf
altijd eerlijk en nooit doen alsof
met jouw ogen was dit onmogelijk
ik sluit me bij mijn moeder aan, ze zei
“wat een moordmeid, jammer dat we
maar zo kort van haar hebben mogen genieten.”
Bij ons in de vriendenclub en als we uitgingen zal je
altijd bekend staan als het spontane meisje dat
met iedereen praat en lol maakt
altijd bezig met het verzinnen van één of ander
grappig dansje of iets anders leuks
als je met iemand gepraat had zag je hem of haar
altijd weglopen met een lach op zijn gezicht
Nina, met jou voelde de koude winter als een heerlijke zomer
De laatste keer dat je bij me was hebben we zelfs nog in de Maas
gezwommen en daarna in de zon gelegen
Dat het water 9 graden was maakte ons niet uit.
Zonder jou zal de aankomende zomer aanvoelen als een kille winter
Nina is het meisje dat bij ons thuis altijd op de trampoline was,
maar ze wilde nooit springen:
“de trampoline vind ik leuk”, zei ze dan, “maar springen niet”.
Als Nina bij je was had je het gevoel de hele wereld aan te kunnen
Zo van ìk en Nina tegen de rest van de wereld”
Ik was niet de enige met dat gevoel
Nina gaf dit gevoel aan iedereen die haar goed kende
We zullen haar altijd bij ons dragen in ons hart
En als we dat doen kunnen we allemaal de wereld aan.
Nina,
hoeveel pijn het ook doet
hoe erg we je ook zullen missen
als we aan je terug denken zal er altijd
een brede lach op onze gezichten verschijnen
Daan