Herinneringen van je hockeyteam
HOCKEY; met jou was het altijd zomer!!!!!!!
Die ene keer op de training?
We hadden een gesprek wat eigenlijk nergens over ging.
Nou het ging er dus over, hoe mensen over ons dachten. Ze vonden ons allemaal maar raar en gek. En wij vonden juist dat wij super normaal waren.
We noemden onszelf zelfs de normaalste van de hele wereld.
Daar was niet iedereen het mee eens, maar helaas voor hun bleven wij de hele tijd zeggen:
“hee hoe kom je daar nou weer bij. Wij zijn echt wel de normaalste mensen op de hele wereld.
De anderen bleven maar lachen en zelf lagen wij ook in een deuk.
Kun je die ene keer in het kleedlokaal nog herinneren? Je had babyolie bij je.
Ik dus vragen: Nina waarom heb je babyolie mee.
Toen zei jij opgewekt: dat is voor mijn benen daar krijg ik lekkere bruine benen van.
Dus jij begon dat over je benen te smeren en wat glommen ze. Jij zat daar met een big smile bij te kijken en ik moest er echt hard om lachen met jou.
Met jouw lach pepte je iedereen op en iedereen werd er vrolijk van.
Na het trainen of na de wedstrijd spraken we vaak wat met een paar meisjes af.
Het fototoestel was er dan ook altijd bij.
Gekke bekken trekken en lekker raar doen.
Foto’s maken daar hielden wij wel van en wat hadden we dan altijd een lol.
Ik weet nog goed dat je altijd vrolijk op de trainingen kwam.
De roze polo. Je blauwe gymbroekje, je groene sokken.
Midden in de winter kwam je ermee aanzetten en als we je vroegen: Nina heb je het koud?
Dan zei je: Nee hoor, ik heb het zelfs warm.
Jij maakte van elke training iets leuks.
Toen je bijvoorbeeld wormpjes op het veld had gevonden.
Er moesten pionnetjes overheen gezet worden om ze te beschermen.
Niemand mocht ze pijn doen. We werden allemaal familie van Jan het wormpje. En als je op een wormpje trapte was je gelijk de wormenkiller.
Als ik nu wormpjes zie, moet ik altijd denken aan de mooie herinneringen met jou.
Het familietoernooi: de trutjes was onze naam. De dag ervoor samen uit en toen kapot moe op het hockeyveld. Maar wat hadden we een lol
..na het hockeyen film kijken. Jij wou altijd in het hoekje. Als er iemand anders zat werd ie net zolang weggeduwd tot jij er weer zat
…de trainer Jeroen voor de gek houden. We verstopten ons dan in de bosjes en we dachten dat hij ons dan niet zou zien. Maar we hadden felgekleurde hesjes aan.