Herdenkingsbijeenkomst 2010


ik  staar omhoog en denk aan jou - 
in  het donker van de nacht - 
ik  stel me voor dat jij daar bent - 
en  gewoon tegen me lacht - 
ik  zie je niet, ik hoor je niet - 
maar  omdat ik je zo mis - 
ben  ik van het feit doordrongen - 
dat  er daar boven, mij, iets is - 
ik  sluit mijn ogen - 
en  beleef een heel intens moment - 
ik weet gewoon, ik voel gewoon - 
dat  jij altijd bij me bent  -

Slapeloze nachten heb ik ervan. Bijna is het weer 15 maart en wat ga ik dan doen? Wil ik uberhaupt iets doen.? En voor wie doe ik het eigenlijk: voor mezelf, voor Nina, voor de mensen die voor haar belangrijk waren?
Allemaal vragen die al een tijdje door mijn hoofd spoken. Het maakt me onzeker, maar tegelijkertijd weet ik dat ik deze dag niet zomaar voorbij wil laten gaan.

Natuurlijk kan ik de dekens over mijn hoofd trekken en wachten op de volgende dag. Of er een hele dag op uit trekken, maakt niet uit waar naar toe.
Maar ik denk dat ik daar uiteindelijk geen goed gevoel aan over houd. Omdat Nina toch iemand was die graag onder de mensen was, veel met vrienden deelde, graag in het middelpunt van de belangstelling stond.
Omdat ik het belangrijk vind dat er heel veel mensen even stilstaan op deze dag bij deze kleurrijke, zonnige topmeid. En zich dan weer herinneren hoe belangrijk het is van het leven te genieten.

Daarom heb ik bedacht om op zondag 14 maart een soort open huis bij ons thuis te houden. Je bent welkom tussen 15.00 en 16.30
Mocht je er behoefte aan hebben kunje deze dag even binnenlopen om foto's van Nina te kijken, over haar te praten met ons of anderen die er misschien ook net zijn, of gewoon even te zitten.
Voel je hier echter volkomen vrij in. Het is absoluut iets waarvan je zelf moet denken dat je er even zin in  of behoefte aan hebt. Ik weet namelijk zeker dat ook al ben je er niet je toch aan Nina zult denken en zij voor altijd in je hart zit,

Margret